การตีวงเฟด ดรอ กับ layout ของสนาม

 
ฝึกตีวงเฟด และดรอ มาหลายปีในสนามซ้อม แต่พอจะเอามาใช้ในสนามจริงเป็นต้องพังทุกที หาสาเหตุอยู่นานหลายปีในที่สุดก็เจอซะที ในช่วงแรก เราพยายามฝึกวงดรอ เพราะมันไกล และก็เท่ห์ดี แต่พอเจอสนามที่ fairway layout ไปทางซ้ายของ tee-off และมีอุปสรรคน้ำด้านขวาเวลาจะดรอเข้าไป ต้องตีสาดไปทางขวาหาน้ำ แต่จิตใต้สำนึกมันมักจะกลัวน้ำ ก็มักจะสาดไปทางซ้าย ก็เลยออกฮุคเป็นประจำ พอจะตีเฟด ก็รู้สึกว่าไม่ได้ระยะ และไม่เท่ห์ ก็ไม่ค่อยได้ตี


 
แต่ถ้า fairway layout ไปขวา อุปสรรคน้ำอยู่ซ้ายมักจะไม่มีปัญหาอะไร ดรอได้ แต่ไม่ค่อยอยู่แฟร์เวย์ เพราะลูกตก ก็วิ่งตัดแฟร์เวย์ วิ่งเข้าหารัฟอยู่ดี พอตีเฟด ก็ slice ตกน้ำไปเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ตอนนี้รู้หมดแล้ว
เรามีวงสองวงที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติที่เราฝึกมาโดยไม่รู้ตัว
วงแรก คือ address มืออยู่หลังลูก เวลา follow through มีการยันขาซ้าย ธรรมชาติของการยันขาซ้าย วงจะสาดไปทางซ้ายโดยอัตโนมัติ เหมาะกับการตีเฟด
วงสอง คือ address มืออยู่ตรงกับลูก ตอนดาวน์สวิง ดันสะโพกซ้ายไปเป้าหมาย โดยไม่ต้องยันขาซ้าย เหมาะกับการตีดรอ
หลายปีที่ผ่านมา มีการใช้วงสะวิง มั่วไปมั่วมา ระหว่างวงแรก และวงสอง กับการตีเฟด และการตีดรอ โดยไม่รู้ตัว วงแรก เหมาะกับการตีเฟด แต่พอตั้งใจตีดรอ มันจะสาดไปทางซ้าย กลายเป็นฮุก หรือไม่ก็พุชไปทางซ้าย วงสอง เหมาะกับการตีดรอ แต่พอตั้งใจตีเฟด ก็จะออกเป็น slice  พอรู้ตัวแล้ว ทีนี้ก็สบายแล้ว เจอ fairlay layout ทางซ้าย ก็ตีเฟด ด้วยวงแรก เจอ fairlay layout ไปทางขวา ก็ใช้วงสอง fairway hit ก็พุ่งพรวด จากประมาณ 30% ขึ้นเป็นประมาณ 70% ละ คาดว่าถ้าออกรอบบ่อย ๆ น่าจะดีกว่านี้ เฮ่อ กว่าจะเจอ เสียลูกกอล์ฟไปมากมาย