ปรับแต่งท่าจรดลูกของคุณ

  มีเหตุผลที่ชัดเจนข้อหนึ่งที่บอกเราว่าวงสวิงกอล์ฟนั้น ต้องถือว่าเป็นการเคลื่อนไหวเชิงเรขาคณิตแบบหนึ่ง มันประกอบด้วยส่วนโค้ง ระนาบ เส้นตรง และมุมอย่างหลากหลาย การที่เราเข้าใจองค์ประกอบเหล่านี้ และจดจำภาพของมันไว้ จะช่วยเราได้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่จรดลูก วิธีนี้จะช่วยสร้างวงสวิงอันคงที่และทรงพลังได้เป็นอย่างดียิ่ง ในความเห็นของผมแล้ว องค์ประกอบที่สำคัญที่สุดที่นักกอล์ฟพึงระวังให้มากก็คือตำแหน่งเชิงมุมของลำตัวของเขาในขณะที่จรดลูก ซึ่งคุณอาจพูดอย่างง่ายๆได้ว่า การมีโพสเจอร์ที่ดีจะทำให้วงสวิงของคุณในเชิงเรขาคณิตดีไปด้วย
 
โฮแกนพร่ำสอนให้นักกอล์ฟวางเท้าของเขาให้กว้างเท่ากับความกว้างของหัวไหล่สำหรับเหล็กห้า ผมเองบอกว่า สำหรับคนที่มีรูปร่างตามปกติทั่วไปแล้ว ความกว้างเท่ากับหัวไหล่คือความกว้างมากที่สุดสำหรับคนๆนั้นแล้ว ซึ่งหมายถึงการตี Driver นะ ไม่ใช่เหล็กห้า ซึ่งผู้เล่นคนเดียวกันนั้นก็จะต้องวางเท้าให้แคบลงกว่าหัวไหล่เรื่อยๆตามไม้ที่ตี กล่าวคือแคบลงเรื่อยๆ จากเหล็กยาวจนถึงเหล็กสั้น
และตรงนี้ก็อีกเช่นกัน ที่คำแนะนำของโฮแกนอาจเหมาะสมอย่างสิ้นเชิงสำหรับคนสูงๆ ขายาวๆ ซึ่งจำเป็นจะต้องปรับปรุงการทรงตัวของเขาเอง หรือสำหรับนักกอล์ฟเก่งๆซึ่งขาของเขาทำงานมากเกินไปในระหว่างที่สวิง
 
เหตุผลของผมที่แนะนำให้วางเท้าแคบลงกว่าที่โฮแกนสอนก็คือว่า ผู้เล่นหลายคนซึ่งไม่มีศักยภาพทางการกีฬาพอที่จะเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง และทรงตัวได้ด้วย จำเป็นจะต้องหันมาสนใจที่ความเป็นอิสระของการเคลื่อนไหวแขนและมือ และเพื่อที่จะจำกัดการเคลื่อนไหวของลำตัวไม่ให้มากเกินไป
ท่ายืนที่กว้างเกินไปสามารถทำให้ร่างกายเคลื่อนไหวมากเกินไปในลักษณะของการเซไปข้างหน้าและหลังได้ง่าย ส่วนท่ายืนที่แคบจะทำให้มือและแขนมีอิสระที่จะสวิงและช่วยให้เกิดจังหวะที่ดี นอกจากนั้นมันยังช่วยให้คุณมีการเคลื่อนที่ของไม้ที่เรียบและไหลลื่นอีกด้วย บางครั้งผมยังถึงกับแนะนำให้ผู้เล่นซ้อมด้วยการยืนกว้างเพียงหกนิ้ว เพื่อช่วยให้เกิดการสวิงแบบนี้ด้วย ลองทำดูนะครับ ถ้าคุณรู้สึกว่าคุณกำลังสวิงด้วยตัวมากไปและขาดพลัง