ตีไม่ออนทำไงดี

ครั้งหนึ่งเคยมีเพื่อนที่มาซ้อมด้วยกันบอกกับผมว่า เขาไม่อยากใช้เวลาในการปรับวงสวิงให้ดีขึ้นมากนัก เพราะเขาคิดว่าวงสวิงที่มีอยู่นี้ก็สามารถตีโดนลูกได้อยู่แล้ว ผมจึงถามเขากลับไปว่าแล้วเขามาซ้อมไดร์ฟที่สนามไดร์ฟทำไมล่ะ?
 
     
คำตอบที่เขามีให้กับผมก็คือ “เราตีไม่ค่อยออนกรีนเลย” ผมจึงพูดให้กำลังใจกับเขาว่า ขนาดมือหนึ่งของโลก (ขณะนั้น)อย่าง ไทเกอร์ วูดส์ ยังตีออนกรีนเฉลี่ย 11 กรีนต่อรอบเท่านั้นเอง แล้วนักกอล์ฟทั่วไปอย่างเราอยากตีออนกรีนเท่าไหร่จึงจะคิดว่ามากพอสำหรับเรา?

 
     
จริงๆแล้วการตีไม่ออนกรีนไม่ได้หมายความว่า เราจะทำคะแนนได้ไม่ดีเสมอไป เพราะถ้าเราสามารถแก้ไขทำพาร์ได้ ก็ไม่มีอะไรเสียหาย เพียงแต่ไม่มีโอกาสได้ทำคะแนนในระยะหวังผลเท่านั้นเอง


ผมคิดว่าการแก้ปัญหาสำหรับคนที่คิดว่าตัวเองออนกรีนได้น้อยเกินไปนั้นมีทางออกอยู่ 2 ทาง ทางเลือกแรกก็กำปั้นทุบดินเลยครับ ไม่อะไรซับซ้อนเกินไปกว่าเราต้องให้เวลาในการซ้อมไดร์ฟมากขึ้น เพื่อตีเหล็กให้มีความแน่นอนและแม่นยำ เมื่อเหล็กกับเราแม่น เราก็จะมีโอกาสพัตต์ทำแต้มได้ง่ายขึ้น
 
ทางเลือกที่สองคือ ฉีกแนวการซ้อมไปเป็นการซ้อมลูกสั้นให้มากกว่าเดิม เพื่อที่จะแก้ไขช็อตที่เราตีไม่ออนกรีนให้เป็นช็อตไม่เสียแต้ม ถ้าเราเล่นลูกสั้นได้ดีมาก บางทีอาจจะไม่ใช่แค่ช่วยเซฟคะแนนเราเท่านั้น แต่อาจจะหวังถึงการทำคะแนนเพิ่มก็ได้!
       
ส่วนตัวแล้วผมคิดว่าทางเลือกที่สองเป็นทางเลือกที่ดีกว่า เพราะไม่ว่าคุณเป็นใคร ช็อตเดินทางก็ต้องมีพลาดกันบ้าง เมื่อพลาดแล้วช็อตต่อไปก็อยู่แถวๆกรีน ซึ่งแน่นอนว่าแต่ละคนก็จะมีความแน่นอนแม่นยำที่ต่างกันออกไปตามความหมั่นเพียรในการฝึกซ้อมลูกสั้น หรือบางคนอาจจะเรียกว่าลูกแก้ไข จึงเป็นผลประโยชน์ที่คืนกลับสู่นักกอล์ฟจากการลงทุนเวลาซ้อมได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ซ้อมไดร์ฟเลย เรายังคงต้องซ้อมไดร์ฟอยู่ อาจจะไม่ใช่การปรับเปลี่ยนวง แต่เพื่อรักษาจังหวะการสวิงเอาไว้ให้ได้เท่านั้นเอง
     
ลูกสั้นคือหัวใจของเกมกอล์ฟ ไม่ว่าส่วนอื่นจะแข็งแรงแค่ไหน แต่ถ้าหัวใจอ่อนแอเมื่อไหร่ ก็อย่าลืมแวะ ATM ก่อนไปสนามกอล์ฟด้วยแล้วกัน